Merkezi Olma ve Yerelleşme Arasındaki Fark Fark

Merkezileşme ve yerelleşme terimleri, bir ülkenin siyasi ve idari yapısına atıfta bulunmaktadır. Merkezi bir devlette, iktidar ve otorite merkezi hükümetin elinde yoğunlaşır ve kararlar alınır ve işlevlerin çoğunu yerine getirir. Tersine, merkezi olmayan bir durumda, güç ve sorumluluklar bölgeler ve alanlar arasında dağınık ve dağıtılır. Bütün merkezi hükümetler ortak özelliklere ve benzeri özelliklere sahipken, bütün yerelleşmiş ülkeler aynı değildir. Aslında, ademi merkeziyet süreci ülkeden ülkeye değişiklik gösterebilir ve farklı şekillerde uygulanabilir. Örneğin, bölgelerin ve yerel yetkililerin özerklik derecesi çok değişir. Hem Amerika Birleşik Devletleri hem de Çin, merkezi olmayan bir yaklaşım kullanıyor ancak sonuç çok farklı. Çin'deki bölgeler merkezi hükümetin sıkı kontrolü altındadırken, ABD'deki tek devletlerin büyük bir özerklik derecesi vardır.

Merkezi Olma Nedir?

Merkezi bir ülkede, iktidar ve otorite merkezi hükümetin elinde yoğunlaşırken, bölgeler ve yerel yönetimlerin gücü azdır ya da hiç yoktur. Birçok durumda, merkezi bir hükümet, kamusal ve demokratik katılımı mümkün kılan otoriter bir rejim fikrine bağlıdır. Ancak, bu her zaman geçerli değildir. Askeri ve diktatör rejimler gücü azınlığın elinde tutmaya çalışırken, merkezi bir model kullanan Danimarka ve Norveç gibi demokratik ve işleyen çok sayıda ülke var. Merkezileşmenin pek çok avantajı vardır:

• Çok etkili bir sistem;
• Karar verme süreci hızlı ve etkilidir;
• Hiçbir tekrarlama yoktur - ve bu nedenle bürokratik aygıt daha iyi çalışmaktadır;
• Merkezi düzeyde alınan kararların genellikle bütün bölgeler için geçerli olması nedeniyle ülke çapında eşitliği teşvik eder; ve
• Birleştirilmiş, ulusal bir ekonomik sistemin ortaya çıkmasını teşvik eder.

Yerelleşme Nedir?

Merkezi olmayan bir sistemde, güç, işlevler ve yetkiler, yerel makamlar ve kuruluşlar arasında dağıtılır ve merkezi hükümetin elinde yoğunlaşmazlar. Güç, bölgeler, iller veya hatta şehirler arasında bölünebilir - her ülke ve her merkezi olmayan sistem farklı özelliklere sahiptir ve çeşitli alanların özerklik derecesi değişebilir. Yerinden yönetim, sıklıkla, merkezi bir hükümete (yani, halkın katılımı eksikliği, aşırı denetim, ekonomik düşüş, vb.) Bağlı sorunlara tepki olarak görülür. Aslında, bu sistemin çeşitli avantajları vardır:

• Güç yoğunlaşması risklerini sınırlar (veya önler);
• Ekonomik kalkınmayı artırabilir;
• Daha geniş siyasal katılımı sağlar;
• Siyasal yeniliği tetikler;
• Bireysel bölgelerin ihtiyaçlarına göre hazırlanmış politikaların oluşturulmasını teşvik eder; ve
• Etnik ve kültürel çeşitliliklere saygı duyar.

Merkezi Olma ve Yerel Yönetim Arasındaki Benzerlikler

Merkezileşim ve yerinden yönetim, karşıt kavramlardır. Bir durumda, güç azınlığın elindedir, oysa diğer otoriteler ve işlevler daha çok oyuncu arasında dağıtılır. İkisi arasındaki çeşitli farklılıklara rağmen, benzer bazı yönleri belirleyebiliriz:

1. Her iki durumda da, merkezi hükümet belirli bir derecede denetim sürdürür. Aslında, Çin gibi merkezi olmayan ülkelerde, yerel yönetimler merkezi hükümetin yakın denetimi altındadır ve yetkileri sınırlıdır;
2. Hem merkezileşme hem ademi merkeziyet sadece yönetişim ile sınırlı değildir. Bu iki terim, siyasal varlıkların, idari organların, güvenlik güçlerinin, ekonomik otoritelerin ve sosyal grupların merkezi ve ademi merkeziyetine atıfta bulunabilir; ve
3. Her iki sistem de ekonomik büyümeyi ve siyasi istikrarı artırmada etkili olabilir.

Merkezi Olma ve Yerinden Yönetim Arasındaki Fark

Merkezileştirme ve yerinden yönetim, bir ülkeyi farklı şekillerde şekillendirebilecek iki çok farklı süreçtir. Merkezi bir devlette karar verme süreci birkaç kişinin sorumluluğuna girer ve merkezi hükümetin elindedir. Aksine, merkezi olmayan bir devlet, yerel makamların ve hükümet kuruluşlarının katılımını istemektedir. Yine de, merkezi bir devletin mutlaka otoriter veya despot bir devlet olmadığını ve aynı şekilde ademi merkeziyetçi bir sistemin mutlaka daha fazla sayıda halkın katılımını gerektirmediğini belirtmek gerekir. Her iki sistem de avantaj ve dezavantajlara sahiptir ve ikisi arasındaki ana farklılıkların bazıları şunları içerir:

1. Çeşitli nedenlerle merkezileştirme süreci başlatılabilir: bazı hükümetler ülkenin siyasi ve ekonomik sistemi üzerinde daha yüksek bir kontrol derecesine sahip olduğuna inanıyor ekonomik büyüme, düzen ve refah getirebilir. Tersine, diğer hükümetler nüfus üzerinde daha yüksek bir kontrol derecesi uygulamak ve yerel ve kamusal özgürlükleri sınırlamak için merkezileşme sürecini başlatır. Merkezi olmayan yönetim süreci, daha çok yerel ve bölgesel özerklik getirirken, merkezi hükümetin gücü biraz azaltılabilir. Yerinden yönetim, siyasi ve ekonomik krizin bir sonucu olabilir veya açık politikalara ve niyetlere dayanabilir; ve
2. Verimliliği düşünürsek, merkezi bir hükümetin bürokratik süreç daha kısa ve hızlı olduğu için kararları daha hızlı bir şekilde alabilir ve uygulayabilir. Ancak, kararlar daha hızlı alınabilmesine rağmen, nüfusun ihtiyaçlarına göre özelleştirilemeyebilir. Tersine, merkezi olmayan bir konumda karar vericiler daha geniş nüfusa daha yakındır ve bu nedenle bölgesel ve yerel ihtiyaçları belirleyebilir, böylece daha yararlı ve etkili yasa ve faturaları teşvik edebilirler.

Merkezi Olma ve Yerinden Yönetim Arasındaki Fark

Bugünün dünyasında merkezi ve merkezi olmayan birçok örnek tespit edilebilir: Danimarka, Norveç ve Birleşik Krallık birinci kategoriye girerken İsviçre, ABD ve Çin ademi merkeziyet durumundadır.Bir önceki bölümde özetlenen farklılıklara dayanarak, merkezileşme sürecini tam tersi yönden ayıran birkaç özellik tespit edebiliriz.

Merkezileşme ve Karşılaştırma Tablosu ile Yerelleşme Karşılaştırması Tablosu

	Merkezileşme	Yerelleşme
Etnik çeşitlilik	Merkezi bir hükümet sık sık küçük ve yerel toplulukların özel gereksinimlerini gözden kaçırıyor. Karar vericiler, nüfustan uzak olduğu için etnik çeşitliliğin muhasebeleştirilmesi ve kültürel entegrasyon ve eşitliği teşvik etmenin önemini genellikle göz ardı etmektedir.	Merkezi olmayan bir sistemde, karar vericiler çoğunlukla etnik azınlıkları ve küçük toplulukları kendi yasaları ve faturaları ile hedef alabilirler. Merkezi olmayan bir model, farklı çıkarlara daha iyi hizmet edebilir.
Katılım	Merkezi bir sistem, halk katılımını mutlaka hariç tutmaz - ancak hükümetin kamuya açıklama yapmadan kararlar alması ve uygulamaması daha kolaydır.	Merkezi olmayan bir sistemin genellikle halk katılımını arttırdığı ve ilerlettiği düşünülmektedir. Bununla birlikte, her zaman böyle değildir - örneğin, Çin, nüfus ve kamu kararları üzerinde komünist partinin sıkı kontrolünü sürdürdüğü merkezi olmayan tek partili bir sistemdir.
Uyuşmazlıkların çözümü	Merkezi bir hükümet, yerel topluluklar mutsuz olduğunda veya merkezi politikalar tarafından ihmal edildiğinde yerel ve bölgesel huzursuzluklara neden olabilir. Aynı zamanda, merkezi bir hükümet çoğu zaman üçüncü taraflar ve diğer ülkelerle yapılan görüşmelerde daha iyi bir konumdadır.	Merkezi olmayan bir devlette, karar vericiler geniş nüfusa daha yakın olduğu için, toplumsal ve bölgesel huzursuzluk daha iyi ele alınır. Bununla birlikte, aynı zamanda, merkezi olmayan bir hükümet, üçüncü taraflar ve yabancı ülkelerle ilişkilerde ve müzakerelerde daha az kaldıraça sahip olabilir.

Özet: Merkezileştirme ile Yerinden Yönetim Hakkındaki Ev Mesajı Alın Merkezi Yerleştirme ve Yerinden Yönetim, bir ülkenin politik, sosyal ve ekonomik yönünü derinden etkileyen iki süreçtir. Merkezi bir devlette, iktidar merkezi hükümetin elinde, ancak bu otoriter veya despotik bir rejimde mutlaka tercüme edilmez. Çoğu batılı demokrasi, çoğaltılmaları önlemek ve yararsız bürokratik süreçlerde para israf etmemek için merkezi bir sistem kullanmaktadır. Merkezi bir devlet birçok avantaja sahiptir (yani verimlilik, hızlılık, vb.) Fakat aynı zamanda çeşitli dezavantajlara sahiptir. İktidarın merkezileştirilmesi çoğu zaman toplumsal katılımın azaltılması olarak görülür ve merkezi hükümet sıklıkla siyasi ve ekonomik başarısızlıklardan sorumlu tutulur.

Merkezi olmayan bir devrede, işlevler ve sorumluluklar bölgeler, kasaba ve yerel yönetimler arasında (her zaman eşit olarak değil) dağıtılır. Karantaracıların halka daha yakın olması ve yerel toplulukların ve azınlık gruplarının özel ihtiyaçlarını karşılamak için özel kanunları ve faturaları önerebilecek ve yürürlüğe girebileceği için merkezi olmayan sistemin genellikle halk katılımını ve eşitliği geliştirdiği düşünülmektedir.Ademi merkeziyet süreci büyük siyasi ve ekonomik krizlerden sonra başlayabilir veya açık politikaların bir sonucu olabilir. Nitekim, İngiltere veya İspanya gibi çeşitli ülkeler eşit büyümeyi teşvik etmek için yerel bölgelerin ve alanların özerkliğini arttırmaktadır.

Merkezileştirme ve yerinden yönetim iki farklı süreçtir - ancak akademisyenler ve uygulayıcılar, birinin diğerinden daha iyi olup olmadığını belirleyememiştir. Bütün merkezileştirilmiş ülkeler aynı değildir ve merkezi olmayan tüm ülkeler birbirine benzemez. Merkezi sistem, küçük ülkeler için daha uygundur; oysa merkezi olmayan model, Çin ya da Amerika gibi büyük ve çok farklı ülkelerde idealdir.