DTaP ve Tdap Arasındaki Fark

DTaP'dir. Bu hastalıklar duyarlı bireyler için yüksek bir mortalite insidansı oluştursa da, aşılanma süreci boyunca koruyucu bir yöntem kullanılır. Aşılama ölümcül hastalıklarla mücadeleden kaçınmanın en önemli yollarından biridir. Difteri, boğmaca ve tetanozla mücadele için bir aşı türü kullanılır ve DPT (Difteri Bertürün Tetanozu) aşısı adı verilen tek bir atışta birleştirilir. DPT aşıları, vücuda difteri, boğmaca ve tetanoza karşı koruma sağlayan antikorlar üretir. Günümüzde artan bir farmakolojik endüstri nedeniyle aşılar da farklı türlere dönüşmüştür. Tdap (Adacel) ve DTaP (Daptacel), üç ölümcül hastalığa karşı oluşturulan iyi bilinen kombinasyon aşılarından ikisidir. Her iki aşı da aynı hastalık grubuyla savaşsa da, karışıklığı önlemek için bazı hassas ve önemli farklılıklar vurgulanmaktadır.

İki aşı arasındaki temel fark, DTaP ve Tdap alıcıları olan yaş grubunda yatmaktadır. DTaP, difteri ve tetanoz toksoidlerinden oluşur. Ayrıca, aselüler bir boğmaca aşısı vardır. Altı haftadan altı yıla, yani bebeklerden anaokulu öğrencisine kadar uygulanır. Öte yandan Tdap, ergen ve yetişkinlere uygulanır. Yine de, Tdap, asellüler bir boğmaca aşısı olan tetanoz ve difteri toksoidlerinden oluşur. DTaP ve Tdap aşıları, kabaca eşit miktarda tetanoz toksoidi içerir. Bununla birlikte, DTaP aşısı daha fazla boğmaca antijenleri ve difteri toksoidi içerir.

Dikkat edilmesi gereken bir diğer gözlemlenebilir fark, her aşı türü için doz sayısıdır. DTaP için, bebekler altıncı haftada uygulanan dört doz serisinin programını izler ve ardından diğer dozlar iki aylık aralıklarla takip edilir. Dördüncü dozu vermede gecikme olmadığı sürece, 4-6 yaş arasında destekleyici doz verilir. Bununla birlikte, Tdap, ergen ve yetişkinlere bir seferlik atış olarak uygulanır.

İntramusküler enjeksiyon, hem DTaP hem de Tdap aşıları için uygun yollardır, ancak alanlar sadece konumunda farklılıklar gösterir. DTaP bebekler ve küçük bebekler için uyluk kasının anterolateral yönünde uygulanır. Ayrıca, büyük çocuklar ve aşısı olmayan yetişkinler için deltoid kası kullanır. Öte yandan, Tdap, yedi yaşında ve daha yukarı yaştaki çocuklar ve yetişkinler için deltoid kasta uygulanır.

Verildikten sonra, her aşının karşılıklı yan etkileri yakından izlenebilir. Bir Tdap aşı enjeksiyonundan sonra, daha yaşlı çocuklarda ve hatta yetişkinlerde sık görülen, enjeksiyon bölgesinde kızarıklık ve şişme ve ateş gibi sistemik reaksiyonlar gibi lokal reaksiyonların belirtileri.Bazen etkilenen kolun ağrılı yanması, kandaki tetanoz antikorlarının artmış seviyelerde olması nedeniyle yaşanır. Bu lokal ve sistemik yan etkiler DTaP aşısı için çok yaygın değildir.

Hepimizin difteri, boğmaca ve tetanozla mücadele için korunması gerekir ve bu DTaP ve Tdap aşılarıyla yapılmaktadır. DTaP ve Tdap aşıları arasındaki farkları bilmek yanlış anlaşılmalar nedeniyle yönetim hatalarını önlemede önemlidir.

Özet:

1. DTaP altı haftalık altı yıla kadar, yani bebeklerden anaokulu çağındaki çocuklara kadar uygulanır. Öte yandan Tdap, ergen ve yetişkinlere uygulanır.

2. DTaP aşıları, Tdap aşılarına göre daha fazla boğmaca antijenleri ve difteri toksoidi içerir.

3. DTaP aşıları için, bebekler altıncı haftada uygulanan dört doz serisinin zamanlamasını izler ve ardından diğer dozlar iki ay aralıklarla takip edilir. Dördüncü dozu vermede gecikme olmadığı sürece, 4-6 yaş arasında destekleyici doz verilir. Bununla birlikte, Tdap, ergen ve yetişkinlere bir seferlik atış olarak uygulanır.

4. DTaP bebekler ve küçük bebekler için uyluk kasının anterolateral yönünde uygulanır. Öte yandan, Tdap, yedi yaşında ve daha yukarı yaştaki çocuklar ve yetişkinler için deltoid kasta uygulanır.

5. Tdap uygulamasından sonra lokal ve sistemik reaksiyon belirtileri yaygındır, ancak DTaP uygulamasından sonra reaksiyonlar nadirdir.