Kilit ile Anahtar ve Artırılmış Fit Arasındaki Fark: Kilit ve Anahtar ile İndüklenen Fit
Kilit vs Anahtar / İndüklenen Fit
Enzimler, organizmalardaki hemen hemen her hücresel reaksiyonda kullanılan biyolojik katalizörler olarak bilinirler. Bir reaksiyonla enzim kendiliğinden değişmeden, bir biyokimyasal reaksiyon oranını artırabilirler. Tekrar kullanılabilirliğinden dolayı, küçük bir enzim konsantrasyonu bile çok etkili olabilir. Tüm enzimler proteinlerdir ve küresel şeklindedir. Bununla birlikte, diğer tüm katalizörler gibi bu biyolojik katalizörler de nihai ürün miktarını değiştirmez ve oluşacak reaksiyonları yapamazlar. Diğer normal katalizörün aksine, enzimler, reaksiyona özgü olarak adlandırılan, yalnızca bir tür reversibl reaksiyonu katalize eder. Çünkü enzimler proteinlerdir; belirli bir sıcaklık, basınç ve pH aralığında çalışabilirler. Çoğu enzim, bir dizi 'enzim-substrat kompleksi' yaparak reaksiyonları katalize eder. Bu komplekslerde, substrat geçiş durumuna karşılık gelen enzimlere en sıkı şekilde bağlar. Bu devlet en düşük enerjiye sahiptir; dolayısıyla, bir katalizör olmayan reaksiyonun geçiş halinden daha kararlıdır. Sonuç olarak, bir enzim katalizlenen biyolojik reaksiyonun aktivasyon enerjisini düşürür. Enzim-substrat komplekslerinin nasıl oluştuğunu açıklamak için iki ana teori kullanılır. Kilit ve anahtarlı teori ve uyarılmış fitildir.
Kilit ve Anahtar ModeliEnzimler, aktif bölgeler olarak adlandırılan bir yarık veya cep içeren çok hassas bir şekle sahiptir. Bu teoride alt tabaka kilit gibi anahtar gibi aktif bir siteye sığar. Esas olarak iyonik bağlar ve hidrojen bağları, enzim-substrat kompleksi oluşturmak için aktif bölgedeki substratı tutar. Bir kere oluştuktan sonra, enzim, substratın değiştirilmesine yardımcı olarak reaksiyonu katalize eder, ya parçayı ayırır ya da parçaları birleştirir. Bu teori, aktif bölgeler ile alt tabaka arasındaki kesin temasa bağlıdır. Bu nedenle, bu teori, özellikle de substrat moleküllerinin rastgele hareketi dahil olduğunda tamamen doğru olmayabilir.
Bu teoride aktif bölge, bir substrat molekülünü örtmek için şeklini değiştirir. Enzim, belirli bir substratla bağlandıktan sonra, en etkili şekli alır. Bu nedenle, enzimin şekli eldiven giyen eldiven şeklindeki alt tabakadan etkilenir. Sonra enzim molekülü, substrat molekülünü deforme eder, bağları süzer ve substratı daha az kararlı hale getirir, böylece reaksiyonun aktivasyon enerjisini düşürür. Aktivasyon enerjisi düşük olduğu için, reaksiyon, ürünleri oluşturan büyük bir hızda gerçekleşir.Serbest bırakıldıktan sonra, enzimin aktivasyon bölgesi orijinal şekline geri döner ve bir sonraki substrat molekülünü bağlar.
• Endüktif teori, kilit-anahtar teorisinin değiştirilmiş bir versiyonudur.
• Kilit ve anahtarlı teorinin aksine, uyarılmış fit teori, aktif bölge ile alt tabaka arasında kesin temasa bağlı değildir.
• Endüktif teori, enzim şeklini substrattan etkilerken, Kilit ve anahtar teorisinde substrat şekli enzimden etkilenir.
• Kilit ve anahtar teorisinde, aktif sitlerin kesin şekli vardır, buna karşılık Endüktif teori, aktif alan başlangıçta kesin bir şekle sahip değildir, ancak daha sonra saha şekli substrata göre oluşturulmuştur; bağlayacak.
