Aerobik ve Anaerobik Hücresel Solunum Arasındaki Fark Fark

Hücresel solunum, besinleri adenosin trifosfat (ATP) olarak adlandırılan küçük bir enerji molekülüne dönüştürmek için hücrelerde meydana gelen metabolik reaksiyonların bir dizisidir.

Aerobik solunum, oksijenden başka inorganik moleküller ile elektron taşıma zincirini kullanarak ATP'yi anaerobik solunum olarak sentezleyen enerji molekülü ATP'yi üretmek için oksijen gerektirir.

Anaerobik Solunum genellikle fermantasyon olarak adlandırılır ve işlemde oksijen kullanılmaz. Laktik asit fermantasyonu veya alkollü fermantasyon içeren iki fermantasyon türü vardır.

Laktik asit fermantasyonu bazen kas hücrelerinde kas hücrelerine oksijen arzı olmadığında ortaya çıkar. Egzersiz yaparken yanma hissini hissedebilirsiniz ve bu laktik asit üretiminden kaynaklanmaktadır.

Hücreler enzim aracılı reaksiyonlarla şeker moleküllerini parçalayarak yiyeceklerde depolanan enerjiyi elde eder. Aerobik solunum adı verilen süreçle oksijen varlığında enerji daha verimli bir şekilde elde edilir. Şeker moleküllerini parçalayacak hiçbir oksijen olmadığında, bazı hücreler hala fermantasyon veya anaerobik hücresel solunum veya anaerobik glikoliz denilen süreçle enerji üretebilir.

Bazı organizmalar ATP denilen enerji moleküllerini üretmek için moleküler oksijene ihtiyaç duymazlar. Bu organizmalar, karbonhidratların kısmen oksitlenmiş son ürün (ler) e sıralı dönüşümünü içeren metabolik yolla ATP'yi kullanırlar.

Örneğin, bira mayası (Saccharomyces cereviseae) gibi serbest yaşayan (parazit olmayan) tek hücreli mantar, çeşitli disakkaritler ve monosakkaritleri fermente edebilmektedir. Maya fermantasyonu veya anaerobik solunum sürecinde en fazla şeker kırılarak etanol ve karbon dioksit oluşur.

Öte yandan aerobik solunum, hemen hemen tüm ökaryotik ve birçok prokaryotik organizmalar, yalnızca yaşam sürdürmek için oksijen moleküllerinin sürekli arzına bağımlıdır. Hücresel solunum sırasında glikoz başına 36-38 ATP molekülünün teorik verimi olan bir katabolik reaksiyontur.

Aerobik solunumda oksijen organizmaya alınır ve elektron taşıma zincirinde terminal elektron alıcısı olarak kullanılır. Aerobik reaksiyonun sonunda bir su molekülünün parçası olarak görünür.

Krebs devresinde karbon dioksit dekarboksilasyon reaksiyonları ile giderilir ve hidrojen atomları ara maddelerden çıkarılır ve oksijene aktarılır. Sonunda, mitokondriyumda üretilen karbondioksit, atık bir ürün olarak çevreye salınır.

Böylece, karbonhidratlar şekere, sonra da ATP'ye dönüşür. Aerobik solunumun genel süreci aşağıdaki reaksiyonla gösterilecektir. C6H12O6 + 6O2 + 6H2O -> 6CO2 + 12H2O + enerji