Bank ve Thrift Arasındaki Fark Fark
Bir dizi finans kuruluşu, benzersiz ürünler ve paketler sunarak halkı kolaylaştırmak için küresel piyasada faaliyete başlamıştır. Mali sektördeki bu sistematik büyüme, daha önce kullanıcılar tarafından kullanılmayan çok sayıda etkili araç ortaya çıkardı. Ticari bankaların yanı sıra Amerikan ekonomisine bakarsanız tasarruf bankaları, tasarruf ve kredi birlikleri de dahil tasarruflar bulursunuz. Tasarruflar eskiden olduğu kadar yaygın olmasa da, yine de Amerika Birleşik Devletleri'ndeki finansal hizmet sektörünün önemli bir parçasıdır.
Bankalar
Hepinizin bildiği gibi, bankalar servet yönetimi, kasalar ve döviz alım satımı da içeren diğer finansal hizmetler ile birlikte nakit mevduat ve borç alan finansal kuruluşlardır. İki yaygın banka türü yatırım ve ticari bankalardır ve bir ülkenin merkez bankası veya ulusal hükümet tarafından yönetilir. Ticari bankalar mevduatları için Federal Deposit Insurance Corporation'dan (FDIC) Banka Sigorta Fonu (BIF) aracılığıyla sigorta alırlar.
Ticari bankalar mevduatını almak, işletmeler ve girişimcilere kısa vadeli kredi vermek ve mevduat sertifikası gibi belgeleri vermekle yükümlüdürler. Bazı ticari bankalar ayrıca, bankacılık müşterilerinin fonlarını hisse senedi yatırımlarına yönlendirecek aracılık bölümlerine sahiptirler ve ticari veya kişisel tröstlerin yönetiminde yer alan güven şirketleri veya bölümleri işleten bazı bankalar vardır. Yatırım bankaları öncelikli olarak, Satın Alma ve Satın Alma (Birleşme ve Satın Alma) ile ilgili rehin veya yardım gibi hizmetleri sunmaya odaklanmaktadır.
Yeni teknoloji dönemiyle birlikte, çok sayıda ticari banka şimdi tüm finansal işlemlerin elektronik olarak yürütülmekte olduğu çevrimiçi ortamda faaliyet göstermektedir. Sanal bankalar genellikle yatıranlara daha fazla ilgi gösterirler ve müşterilere sunulan hizmetler için daha düşük bir ücret talep ederler.
Thrift
Thrifts finansal kuruluşlar ve ana amacı, işçi sınıfı bireyler için aile konutlarının finanse edilmesini kolaylaştırmak için para almak ve ev ipotek türetmektir. Daha önce de tartışıldığı gibi tasarruf ve kredi (D & D) derneklerini içerir. Nispeten daha küçük boyutta olup, birincil odak noktası müşterilerine hizmet sunmaktır; örneğin, otomatik krediler, kredi kartları ve kişisel krediler gibi diğer hizmetler ile birlikte çek hesapları sunarlar.
Thrift tarihi, İngiltere'de 'yapı toplulukları' başlangıcıyla birlikte 18 999 inci yüzyıla kadar uzanıyor. İpotekli kredi ihracı sigorta şirketlerinden ve bankacılık sektörüne kaydırmak için başlatılmıştır.Thrift bankalarının yapısı, mülkiyetin hissedarlar tarafından bulunduğu kurumsal firmalara benzemektedir. Tasarruf bankalarının başarısızlıkla sonuçlanan ve daha katı düzenlemelerine son veren Dodd-Frank Yasası sonrasında 1980'de yaşanan tasarruf ve kredi krizinden sonra bu bankalar, bu finansal kurumlar ile konvansiyonel bankalar arasındaki farkları azaltacak yapısal değişiklikler gösterdiler. 1989'da Kongre, konvansiyonel ve tasarruf bankaları arasındaki farkları yıkmaya başladı. Sonuç olarak, tasarruf endüstrisinin büyük kısmı ana akım bankacılık sektöründe yoğunlaşmıştır. Ekonomik uzman Bert Ely tarafından yapılan araştırmaya göre düzenleyici ve yasal değişiklikler neredeyse iki finans kurumunun arasındaki farklılıkları bulanıklaştırdı ve tasarrufun sonunda sonuçlanacağına inanıyor. Bununla birlikte, konvansiyonel bankalarla aynı olmadıklarına ve ikisi arasında da farklılıkların olduğuna dikkat edilmelidir.
Farklar
Ürün sunum kısıtlaması
Konvansiyonel bankalar hem bireylere hem de işletmeler için hizmet sunarken, tasarruflar küçük veya büyük işletmelerden ziyade tüketicilere hizmet eder. Ayrıca, tasarruf bankalarının portföyünün yüzde 65'ini tüketici kredileri oluşturmaları gerekmektedir. Ayrıca, varlıklarının yüzde 20'sini ticari krediler için verebilirler ve sadece yarısı küçük işletme kredileri için kullanılabilir. Ticari bankalarda bu kısıtlamalardan hiçbirisi yoktur.
Daha Yüksek Verim ve Likidite
Geleneksel bankalardan farklı olarak, tasarruflar genellikle Federal Konut Kredisi Bankalarından daha düşük maliyetli finansmana erişebilir ve bu nedenle düşük bir faiz oranı talep edilir. Tasarruf hesaplarıyla müşterilere daha yüksek getiri sağlamalarını sağlar. Ayrıca, geleneksel bankalara kıyasla ev ipotek kredileri sunmak için yüksek likiditeye sahipler.
Ürün yelpazesi
Bankalar servet yönetimi, sigorta planları, döviz vb. Açısından bir dizi hesap sunmaktadır ve kamuya açık olanlara uygun olanı seçmek için çok sayıda ürün mevcuttur mali hedefler. Genel olarak bakıldığında, geleneksel bankalar, bir müşterinin bir dizi ürün bulabileceği finansal hizmetler için tek duraklı bir alışveriş merkezi gibidir. Öte yandan, tasarruf bankaları yalnızca birkaç tür hesap sunmaktadır ve ürünlerinin çok daha basit olması, çok fazla yönetim gerektirmemektedir.
Şart
Ticari bankalar için tüzük federal veya eyalet hükümeti tarafından yayınlanır ve bankanın hissedarları, ikisinin hangisinin büyüme beklentilerini akıl tutarken makul olduğuna karar verebilir. Ulusal bankaların tüzükleri, Birleşmiş Milletler Hazinesinin Para Birimi Denetleme Ofisi adlı bir bölümü tarafından verilir. Ticaret bankalarının federal bir devlet tüzüğü ticaretine izin verilir. Öte yandan, bir tasfiye bankası tüzüğü Federal Kontrol Ofisi tarafından verilir veya bir eyalet yönetiminin finansal düzenleyici birimi tarafından verilebilir.
Sahiplik
Kiralanmış tasarruf ve kredi birliği başlatmaya çalışan kişiler genellikle iki sahiplik seçeneğine sahiptir; sahiplik sahibi bir mevduat sahibi veya borçlu olabilir veya S & L'nin tüzük stokunu kontrol eden hissedarlar da bir tasarruf sağlayabilir.Aynı zamanda karşılıklı mülkiyet olarak da adlandırılır. Ancak bankalar, hizmetlerini ulusal veya bölgesel işletmeler olarak sunmakta ve hissedarlar tarafından atanan yönetim kurulu tarafından yönetilmektedir. Bu nedenle, borç alanlar ve mevduat sahipleri konvansiyonel bankaların mülkiyetine sahip olamazlar.
Finansman
Tasarruf ve konvansiyonel bankaların finansman mekanizmaları da farklıdır. Tasarruf, çoğunlukla, faiz ödemeleri için bireysel ve yerel işletmeler tarafından para yatırılan tasarruflardan sağlanır; Bu, Birleşik Krallık ve Avustralya'daki yapı topluluğuna benzer. Daha önce de belirtildiği gibi tasarruflar, konvansiyonel bankalara kıyasla çok küçük. Yerel olarak çalışırlar ve bu nedenle, fonlarını bir para piyasasından veya özel sermayeden alamazlar. Bunun yerine, yerel topluluktan toplanan para temel olarak kişisel krediler veya ipotek olarak ödünç alır. Halbuki, geleneksel bankalar özellikle 1932 Cam-Steagall Yasası'ndan sonra tasarruf bankalarına kıyasla serbestçe davranıyorlar çünkü bu işlem perakende bankaların yatırım bankalarından ayrı tutulmasını gerektirmiyor.
Yönetmelik
