Azaltma ve İndüksiyon Arasındaki Fark
Çıkarma ve İndüksiyon
arasındadır. Mantık mantık ve çıkarım ilkelerinin incelenmesidir. Felsefe, etik, psikoloji, matematik, semantik ve bilgisayar bilimlerinde uygulanır. Bağımsız değişkenlerin geçerli veya kalıp olmadıklarını ve bunların doğru olup olmadıklarını analiz eder.
Argümanlar, sonucun türetilebileceği bir veya daha fazla ifade veya önermedir. Resmi ya da gayriresmi, çözülemez, geçici ya da benzetilebilirler. En yaygın olan türleri, tümdengelim veya tümdengelim ve indüksiyon veya endüktif argümanlardır.
Kesinti, sonucun öncül ya da argümanın mantıksal sonucu olarak kabul edildiği, onun doğruluğunun ya da geçerliliğinin argümanın gerçeğine dayandığı gerekçedir. İndirme, bilgi edinmenin bir metodudur ve geçerli veya geçersiz, sesli veya sağlam değildir. General'den spesifikliğe, bir sonucun belirtilen önermeleri veya ifadeleri izlemesi için bir mantık yürütme türüdür. Bir önsözde yer alan önergeler sonuca kuvvetle destek veriyor. Ve eğer doğru kabul edilirlerse sonuç da doğrudur. İndirgeme örneği aşağıdaki deyim setidir:
Allah'ın yarattığı her şey iyidir. Tanrı tarafından yaratıldım. Ben iyiyim.
Öte yandan, İndüksiyon, bireysel argümanlar ya da öncüllerin belirli sonuçlar çıkarması ya da genellemeleri için yapılan değerlendirmeler olarak tanımlanır. Tartışmalar sonuca destek veriyor, ancak bunun doğru olmasını sağlamıyor. Bu, spesifik ya da bireyden generalin bir çeşit akıl yürütme yöntemidir. Bütün tesisler doğru olsa dahi, sonuç yanlış olabilir. Tesisler yeterince güçlü ve doğruysa, sonucun yanlış olduğu muhtemel değildir. İndüksiyon örneği bu ifadeler dizisidir:
İnsanlar en akıllı hayvan türüdür. John insantır. Bu nedenle, John akıllıdır.
İndüksiyonda, tesisler belirli koşullar veya kanıtlarla teyit veya sahte olabilir. Deneyimler, her şeyin bize herkese uygulanan sonuçlar çıkarması biçim ve örnekleri üzerine kuruludur. Olasılıkla son buluyor ve sonucun büyük olasılıkla tesislerin gerçeğinden geldiğini vurguluyor.
Kesintide, tesisler doğruysa, sonuçların da doğru olduğu sonucuna varılmıştır, çünkü gerçekler tesislerde veya bildirilerde zaten vurgulanmıştır. Zorunlulukla sonuçlanır ve çelişki ilkesi ile değerlendirilir. Bu bilimsel yöntemin temelini oluşturur ve kabul edilen akıl yürütme şeklidir.
Özet:
1. Çıkarma, belirli kişiden kişiye ya da kişiye yapılan akıl yürütme, indüksiyon ise belirli ya da bireyden generalin akıl yürütme nedenidir.
2. Kesintide, sonuç, tesisin mantıksal sonucu olarak kabul edilirken, sonuç, onu destekleyen ancak bunu gerçekleştiremeyen bireysel tesislerden oluşmaktadır.
3. İndirme, zorunlu olarak sonuçlanırken, indüksiyon olasılıkla sonuçlanır.
4. İndirme, bilimsel yöntemin temelini oluştururken, indüksiyon da değildir.
