DSR ve AODV Arasındaki Fark

DSR ve AODV

Dinamik Kaynak Yönlendirme (DSR) ve AdHoc On Demand Mesafe Vektör Yönlendirme (AODV) kablosuz ağ / geçici ağlar için yönlendirme protokolleridir. Her iki protokol de, çeşitli performans seviyeleri ile sonuçlanan farklı mekanizmalar kullanmaktadır. DSR ve AODV, paket dağıtım oranı, normalleştirilmiş MAC yükü, normalleştirilmiş yönlendirme yükü ve ortalama uçtan uca gecikmeye dayalı olarak kaynaklar, hız ve duraklama sürelerinin sayısını değiştirerek karşılaştırılabilir ve değerlendirilebilir.

Hem DSR hem de AODV, gönderen bir bilgisayar bir rota istediğinde talep üzerine bir rota oluşturan talep odaklı protokollerdir. DSR ve AODV arasındaki temel fark, kaynak yönlendirme özelliğidir. DSR, mobil düğümlerde olduğu gibi tüm yönlendirme bilgilerinin bulunduğu kaynak yönlendirmeye dayanır. DSR güzergahları hesaplar ve bunları da günceller. Kaynak yönlendirme, paket göndereninin paketin geçmesi gereken düğümün tüm dizisini tanımladığı bir tekniktir. Paket göndereni, paketin gönderileceği sonraki düğümün hedef ana makineye giden yol üzerindeki adres tarafından tanımlanabilmesi için paketin başlığındaki rotayı listeler. AODV, bir DSR ve DSDV mekanizmasının bir kombinasyonunu kullanır. Bir DSR ve hop-by-hop yönlendirme, periyodik s, DSDV'den gelen sıra numarası ile rota keşfi ve rota bakımını kullanır. AODV, sayımı sonsuzluğa ve Bellman Ford sorunlarına kolayca kapar ve ayrıca, geçici ağ topolojisi değiştirildiğinde hızlı yakınsama sağlar.

DSR ve AODV, 0, 10, 20, 40, 100 aralıklarında duraklatma süresini değiştirerek bir paket dağıtım oranı parametresi kullanılarak analiz edildiğinde, hem talep üzerine yönlendirme protokollerinde elde edilen sonuçlar, benzer.

Normalleştirilmiş yönlendirme yükü, duraklatılmış süreleri değiştirerek her iki protokol için analiz edilir. DSR protokolü değerleri, kaynak sayısını artırdıktan sonra bile oldukça kararlı sonuçlar veren AODV'ye kıyasla daha azdı. Normalleştirilmiş yönlendirme yükü sabitse, protokolün ölçeklenebilir olduğu kabul edilir. AODV için yönlendirme yükü esas olarak rota taleplerinden kaynaklanmaktadır. DSR, saldırgan önbelleğe alma işleminin sonucu olarak önbellekteki yolu bulur. Bu, DSR'de sık yapılan bir rota keşfi işleminden kaçınarak AODV'ye kıyasla DSR için yönlendirme yükünü azaltır.

Normalize edilmiş MAC yükü farklı duraklatılmış süreleri değiştirerek analiz edilir. Düşük duraklatma süreleri için analiz edildiğinde, AODV değerleri DSR'ye kıyasla daha düşüktür.

İki protokol arasındaki performans karşılaştırması söz konusu olduğunda, yüksek mobilite senaryolarında önbellek bozulması ve yüksek MAC yükü DSR'nin performansını düşürür. Düşük hareketlilik senaryolarında, rota keşfi sürecinden kaçınarak, önbellekte her zaman hızlı bir şekilde bulunduğu için, DSR'nin performansı AODV'den daha iyidir.

Özet:

1. DSR, AODV'den daha az yönlendirme yüküne sahiptir.

2. AODV, DSR'den daha az normalleştirilmiş MAC yüküne sahiptir.

3. DSR bir kaynak yönlendirme mekanizmasına dayanırken, AODV

DSR ve DSDV mekanizmalarının bir kombinasyonunu kullanır.

4. Yüksek mobilite senaryolarında AODV, DSR'den daha iyi performans gösterir.

5. DSR, AODV'den daha az sayıda rota keşfi işlemi yapmaktadır.