İNhalatör ve Nebülizör Arasındaki Fark
astım, KOAH (kronik obstrüktif akciğer hastalığı) ve Kistik Fibroz gibi solunum bozukluklarında teneffüs yoluyla ilaçlar yaygın bir uygulamadır. İnhaler ve nebülizörler, bu ilaçları uygulamak için kullanılan aletlerdir ve bunlar rahatlatıcı veya önleyici olabilir.
Cihazlardaki farklılıklar:
Pufers olarak da adlandırılan solunum cihazları, plastikten metalden yapılmış küçük taşınabilir cihazlardır. Bunlar, kutuya basıldığında sabit ölçülü dozlarda salınan ilaç solüsyonunu içeren basınçlı bir teneke kutu içerir. Böylece, aynı zamanda 'ölçülü doz inhalerleri' olarak da adlandırılırlar. Bu inhalerler, tıbbın teneffüs edilmesine yardımcı olmak için teneke kutu ile hastanın ağzı arasına yerleştirilen, 'spacer' olarak adlandırılan bir plastik takma cihazla birlikte kullanılabilir. Elde edilen diğer inhaler türü, elle yüklemeyi gerektiren klasik bir kapsülde bulunan toz ilacın hesaplanmış dozunu kullanan bir DPI (kuru toz inhaleri) 'dir.
Nebülizör, havayı bir tüpten ağızlığa ileten sıkıştırılmış hava veya oksijen içeren hacimli bir cihazdır. Sıkıştırılmış hava ya da oksijen, tübün içinden yüksek hızda akar ve ağız parçasındaki küçük bir kapta bulunan sıvı ilaç içine girerek onu inhalasyona dönüştürür. Nebülizatörler ya eklentilerle ya da pille çalıştırılan elektroniklerdir. En sık kullanılanları jet nebülizatörleri olup kullanımı kolay fakat açıldıklarında yüksek titreşimli bir ses çıkarırlar.
Mekanizma farkı:
İnhalatörler, ilaçları ağız yoluyla solunan aerosol şeklinde bırakarak çalışırlar; hastanın teneffüs ile teneffüsünü koordine etmesi gerekiyor. Ayırıcı cihaz, solunum cihazından çıkan aerosolleri yakalar ve ağız içine yavaş ve derin nefes alıp 4 ila 6 kez alabilir. Bunu takiben, hastanın aerosollerin bronş duvarlarının üzerine oturması için nefesini 10 saniye tutması gerekir.
Nebülizörler sıvı tıbbı basınçlı hava / oksijen kullanarak sise dönüştürür ve daha sonra nebülizör ile bağlantılı olan burun kaplayan bir maske aracılığıyla hasta tarafından solunur. İlaç, maskeye tutturulan kapa boşaltılır ve nebülizör açıldığında, solüsyon yavaş yavaş 10 ila 20 dakika süresince soluk alıp sis haline getirilir.
Avantaj ve Dezavantajları:
İnhalatörler daha ucuz, daha hızlıdır ve hasta tarafından her yere kolaylıkla taşınabilir. Maliyet açısından etkin oldukları için, solunum bozukluklarında rutin kullanım için reçete edilirler. Bununla birlikte, inhalerler, ilacın akciğerlere ulaşmasını sağlamak için nefes koordinasyonunu gerektirir; eğer düzgün yapılmazlarsa, astım için zayıf nefes alma rahatlığına neden olur.Bu, ayırıcı aygıtlar tarafından büyük ölüde ele alınmıştır.
Nebülizörler, hastanelerde ilaçlar tracheostomy yakalı hastalara veya entübasyon yapılan hastalara, ciddi nefes darlığı olanlara, ambulanslarda vb. Gibi avantajlı olduklarını ispatlamaktadır. Ancak, nebülizörler hacimli, kolayca taşınabilir değildir ve daha pahalı olduklarını ispatlamaktadırlar. İnhalatörlerden daha iyidir. Bir nebülizörün bir inhalerden daha iyi olduğu asılsızdır. Aslında, astım ilaçlarından kaynaklanan kaygı ve titreme gibi yan etkiler, bir nebülizör yoluyla verildiğinde daha fazla ortaya çıkmaktadır.
Özet:
İnhaler ve nebülizörlerin her ikisi de ilacın verilmesinde eşit derecede etkilidir. İnhalatörler, bir ara parçayla kullanıldığında daha verimli olduklarını gösteren taşınabilir cihazlardır. Sıvı tıbbı daha pahalıdır, çünkü çoğunlukla hastanelerde kullanılırlar, nebülizatörler taşınabilir değildir ve pahalı değildir. Doktorunuz tarafından tavsiye edilen cihaz herhangi biri olabilir, önemli olan, kullandığınız uygun ilaçları öğrenerek solunum bozukluğunuzu kontrol altına almak için akciğerlere tamamen ulaşmasını sağlamaktır.
